“Ik zou tientallen boeken kunnen vullen met alle ongelooflijke ervaringen die ik daar beleefd heb, en dan nog zou ik niet duidelijk op papier hebben kunnen zetten wat ik nu werkelijk voel. Iedere seconde in dat land is onbeschrijflijk. Tranen van vreugde stromen over mijn wangen als ik op de motor door het oneindige, immer beweeglijke landschap cross. Mijn dromen zijn onuitputtelijk als ik uit de ramen van de pick-up naar het opwaaiende rode zand staar, dat zich als een sluier over de ooit zo groene natuur drapeert. Langs de weg lopen honderden moedige mensen, die keer op keer de absurde hoeveelheid kilometers trotseren om een simpele boodschap te halen, of om hun emmers te vullen met water. Ik voel jaloezie. Ik zie hun moed, hun kracht, hun doorzettingsvermogen.
Iedere dag opnieuw voeren zij dezelfde, oneindige routine uit, puur en alleen om in leven te blijven. Om anderen leven te geven. Dit land en haar inwoners geven me zoveel kracht, waardoor mijn zin in het leven alleen maar blijft groeien. Zij zijn de reden dat ik doorzet, dat ik volhoud, dat ik mijn hoofd niet laat hangen. Zij zorgen er voor dat ik de wens heb om voor eens en altijd vaarwel te zeggen tegen de materialistische wereld waar we zo in verwikkeld zijn. Dankzij hen heb ik geduld gekregen, minder tijdsbesef en bovenal minder haast. Zij wakkeren mijn enorme haat aan onrecht aan, maar leren me tegelijkertijd ook om intens gelukkig te zijn met tastbare, levende wezens van vlees en bloed, in plaats van met geld en goederen. Ze leren me leven. Écht leven.”
Lees verder →
Ben je ooit in een land geweest waar je het vliegveld uitstapte, gelukzalig om je heen keek en plots het overweldigende gevoel had dat je eindelijk thuis was gekomen?
